Uitgever: White Goblin Games
Aanbevolen leeftijd: Vanaf 8 jaar
Aantal spelers: 1 speler
Speelduur:  2 tot 45 minuten
Prijs: € 26,95

De zomervakantie is bij uitstek een periode van zon, zee, luieren en relaxen. Ik vind het persoonlijk ook heerlijk om aan de rand van een subtropisch zwemparadijs, een prachtige Franse tuin of op een strand een heerlijk puzzelboekje bij mij te hebben. Je hersens laten kraken en het fantastische gevoel dat jij alleen (al dan niet met wat hulp van achterin), deze fantastische puzzel hebt opgelost. Met die gedachte bracht White Goblin Games ook Ubongo Solo uit. Ik vraag me alleen vooraf af, is het wel zo moeilijk? Hoort een gezelschapsspel niet gewoon gezellig met zijn allen te zijn en is het uitdagend genoeg?
 


Passen en Meten
Bij Ubongo Solo moet je, net als bij het gewone Ubongo, ervoor zorgen dat je een aantal puzzelstukken (denk aan Tetris-achtige figuren) op de juiste manier in een vooraf gemaakte vorm weet te passen. Bij Ubongo Solo heb je drie verschillende soorten puzzelstukken. Je hebt puzzels gemaakt van driehoeken, zeshoeken, en vierkanten. Je begint bij level 1 en puzzelt je een weg naar level 546. De uitdaging zit hem in het feit dat de puzzelstukjes die je voor elke vorm moet gebruiken al voorgeprogrammeerd zijn en jij moet ze binnen het gegeven kader zien te passen.

Er zijn in totaal maar liefst 50 kaarten met aan beide zijden puzzels. Op die kaarten staan verschillende levels afgebeeld met elk verschillende opdrachten. Zo kun je gewoon de opdracht krijgen om drie of meer puzzelstukken in een vorm te passen, maar kun je ook op een andere manier uitgedaagd worden. Zo heb je opdrachten waarbij er maar één puzzelstuk wordt afgebeeld en je de rest er bij moet zoeken. Ook zijn er puzzels waarbij er vijf puzzelstukjes worden afgebeeld die je mag gebruiken, maar slechts drie van de vijf zijn nodig om de puzzel te completeren. Alleen welke zijn de juiste? Naast de hierboven genoemde opdrachten, zijn er zelfs nog een aantal andere opdrachten waarmee het spel je probeert uit te dagen en de nodige variatie toevoegt aan het basis puzzel aspect.

Ubongo Solo is een spel dat je echt alleen moet doen. Er is volgens de handleiding echter één uitzondering. Dat is wanneer je een aantal spelers hebt met een Ubongo Solo-doos. Dan zou je volgens het spel eenzelfde kaart kunnen pakken en een wedstrijdje tegen elkaar kunnen doen. Je krijgt dan in principe de speelstijl zoals het standaard spel Ubongo ook hanteert.



Concurrentie
Toen ik bezig was met Ubongo Solo, merkte ik dat ik veel minder talent had dan mijn vriendin. Zij maakte de ene na de andere puzzel af, wat natuurlijk behoorlijk frustrerend was. Soms kwam ik er niet uit, en toen mijn vriendin er een minuutje naar keek kon ze alle stukken er in één keer in leggen. Dat maakt het spel bij uitstek een spel waarbij je het zelf moet uitzoeken, maar dat je soms wat hulp goed kunt gebruiken. Het spel is dus zeker niet te gemakkelijk! Althans niet voor mij.

De opbouw in het spel is ook goed. Je begint met de makkelijke puzzelstukken en vanuit daar is er een goede opbouw. Ieder level is anders en met de verschillende moeilijkheidsgraden zit het goed. Ik merkte dat het me in het begin goed afging en naarmate de levels omhoog gingen, werd het ook daadwerkelijk moeilijker.

Traditionele puzzelboekjes
De uitdaging van Ubongo Solo is er zeker. De vraag is natuurlijk of je Ubongo Solo ook snel uit de kast zal pakken, wanneer je alleen thuis bent, of iets voor jezelf wilt doen. Je traint jezelf in het creëren van ruimtelijk inzicht. Echter het pakken van een boek of een puzzelboekje of je gameconsole is natuurlijk makkelijker dan het pakken van een grote doos, de juiste puzzelstukjes en de juiste kaarten. Toch is het iedere keer weer uitdagend om Ubongo uit de kast te trekken. Je blijft nieuwsgierig naar de nieuwe uitdagingen en je wil jezelf uitdagen en vooral wanneer het lekker weer is, is het niet verkeerd om deze op het balkon of in de tuin toch even op te pakken.


Toch kan ik me ook voorstellen dat niet iedereen gepakt wordt door het spel. Spelletjes zijn enorm leuk als je beloond wordt voor je gedane moeite. Bij Monopoly kan je je eigen bankrekening steeds groter zien worden als je het goed doet, bij Risk zie je je imperium groter worden en bij Ticket to Ride is het constant een strijd of je de juiste route kan maken (al dan niet met een omweg). Bij het basisspel van Ubongo is het leuk om sneller te zijn dan je tegenstander, waardoor je mooie diamanten krijgt, maar bij Ubongo Solo mis je deze extrinsieke beloning. Die komt alleen van het succesvol completeren van een puzzel en dan ga je naar de volgende hersenkraker.

Wanneer je kiest voor een levelsysteem, zou het leuk zijn als er ook creatiever was omgegaan met bijvoorbeeld een beloning die je krijgt bij het behalen van een level. Al is het een hint of een voordeel voor het volgende level. Denk aan het beginnen met slechts enkele puzzelstukjes en dat je gaande het spel steeds meer puzzelstukjes ontgrendeld om mee te spelen. Op dit moment is het zo dat je tevreden moet zijn met het uitspelen van alle levels. Of die impuls genoeg is om het spel uit te spelen, is aan jou.
 
Doos vol kleurrijke puzzelstukjes
Ubongo Solo ziet er goed uit, maar is niet spectaculair. Eigenlijk is het vergelijkbaar met de gewone Ubongo, het enige verschil is dat de vormen kunnen verschillen en dat er meerdere opdrachten op een kaart staan. De vormpjes zijn gemaakt van dik karton, de puzzels zijn gemaakt van geplastificeerd papier. Er zijn niet veel opvallende dingen te benoemen met betrekking tot het uiterlijk van Ubongo Solo, het is degelijk en meer niet. Het voordeel is dat het prijskaartje daardoor wel toegankelijk is voor iedereen.


Conclusie
Ubongo Solo is een leuk spel voor de fervente puzzelaar die het leuk vindt om af en toe een hersenkraker voor zichzelf uit de kast te pakken. Het is echt voor de solo speler, want het is natuurlijk onzin om meerdere dozen te kopen om samen te kunnen spelen. Dan is de standaard Ubongo een beter alternatief.
Ubongo Solo is vooral in korte spurts van een half uur op de bank, het balkon, of in de tuin ideaal. Het basisconcept is niet al te ingewikkeld en zit goed in elkaar. De uitdaging krijg je daarnaast zeker, maar een beloning na iedere X aantal puzzels had Ubongo Solo verder kunnen doen onderscheiden van de puzzelboekjes die we kennen. Denk aan het geleidelijk ontgrendelen van meer puzzelstukjes naar mate je meer puzzels oplost om de complexiteit zo te verhogen, of het ontvangen van hints voor lastigere puzzels als je er een paar goed hebt opgelost. Nu wordt het een duur puzzelboekje, die zeker lekker speelt, maar voornamelijk is weg gelegd voor de echte hersenkrakerfans onder ons.