Je ontzettend aan dingen ergeren is iets wat heerlijk kan opluchten. Tenminste, als je het ook uitspreekt. Een bekend Amerikaans schrijver zei ooit: ‘’Ik houd van lange wandelingen. Vooral wanneer ze gemaakt worden door mensen die mij ergeren.’’, en zo is het maar net. In dit artikel neem ik jullie mee in mijn gedachtegang, waarin ik ongegeneerd mijn frustratie botvier op dingen die telkens weer de revue passeren als een bordspellenavond zich voordoet. Hoog tijd dus voor een top 5 aan ergernissen die je opdoet tijdens het spelen van bordspellen.

Plek 5 – Wachten tot iedereen gereed is

Het is zover. Bordspellenavond met je grootste maatjes is weer aangebroken. Je hebt als organisator zorgvuldig nagedacht over welke spellen vanavond aan bod komen. Daarbij heb je je maten ook gevraagd om enkele klassiekers mee te nemen, zodat die eventueel ook gespeeld kunnen worden. De eerste Hans Worst meldt zich keurig een kwartier voor tijd (waarschijnlijk om alvast wat van je snack- en drankvoorraad op te snaaien, de Dagobert). Nummer twee en drie melden zich wel om en nabij het afgesproken tijdpunt van 20:00, niet zozeer fashionably late, maar op het randje. Laatstgenoemden waren hoogstwaarschijnlijk in de veronderstelling dat zij direct konden aanschuiven en dat jij al die frustrerende fiches en houten poppetjes uit de doos had getoverd en gesorteerd. Niets is minder waar, want er moet gewacht worden op persoon nummer vier. De persoon die minstens een half uur na de afgesproken tijd pas komt opdagen. Hij heeft geen spel bij zich, heeft geen idee wat voor jaar het eigenlijk is en vraagt meteen waar het bier staat. Mijn advies: niet op wachten en gewoon lekker beginnen. En zoals de ruimdenkend filosoof Bert Visscher ook ooit zei over de Oehoe: ‘’Blijf dan weg!’’

Plek 4 - ''Ik pak even de handleiding erbij''

Een fervent bordspel liefhebber heeft natuurlijk zo zijn favorieten, maar kan het tegelijkertijd niet laten om zijn collectie eens in de zoveel tijd van een impuls te voorzien. Bij het kopen van zo’n nieuw spel is het moeilijk om het persoonlijk enthousiasme te temperen. Het spel moet dan ook zeker de eerstvolgende bordspellenavond op tafel verschijnen, zelfs als dit de avond op de dag van aanschaf is. Het spel wordt klaargezet en de befaamde zin: ‘’Ik zal even kort uitleggen hoe dit spel in elkaar steekt.’’, zal ongetwijfeld snel ten gehore worden gebracht. Wat jammer genoeg volgt is een meer dan regelmatig onderbroken speluitleg, waarbij de spelleider praktisch gezien gewoon nog een keer de hele handleiding met je doorneemt, aangevuld met tussenpozen van eigen interpretaties. Is er dan eigenlijk een toegevoegde waarde voor het vooraf lezen van de spelregels door één persoon? Mijn advies: neem even de tijd om het bordspel echt te leren kennen, of geef iedereen gewoon vooraf een kopie van de speluitleg, of nog beter: pak de versnaperingen erbij en start een videotutorial van het spel op de TV van de huisbaas, en positioneer jezelf op de royale lederen zitbank in de hoek van de woonkamer. Eerlijk is eerlijk: het meubelstuk zal je ongetwijfeld niet zo’n houten reet opleveren als die bij elkaar geraapte eetkamerstoelen waar je doorgaans bordspellen op speelt.

Plek 3 - Vriendjespolitiek en liefdesrelaties

We zijn alweer aanbeland bij plek drie, de plek waar ons bloed wellicht langzaamaan naar het stollingspunt toe kruipt. Bij veel spellen ontkom je er niet aan dat er iemand eens flink te grazen moet worden genomen of dat er bondjes moeten worden gesloten. Iets wat in bepaalde gezelschappen altijd op hetzelfde uitdraait. Of het nu je licht demente grootmoeder is die je stiekem laat winnen, of je oudere broer waar je opzettelijk van verliest omdat je anders een pets voor je kop krijgt: we kennen het allemaal. Het bordspel Risk is bij uitstek geschikt om mensen flink op de kast te krijgen. De chemie binnen een groep is van essentieel belang voor dit spel, want verbondjes worden niet alleen gesloten door een goede spelpositie te hebben, maar ook zeker door de nodige sociale vaardigheden toe te passen. De vraag die overblijft is of iedereen daadwerkelijk kijkt wie de beste bondgenoot is, of met wie je het beste kunt opschieten. Dit onderscheidt de doorgewinterde spelers van de huis-tuin-en-keuken spelers, die al lang blij zijn als ze één keer zes weten te gooien. Bij Monopoly kunnen daarnaast ook de tenen gaan krommen. Vooral wanneer het kersverse stelletje binnen de vriendengroep straatjes met elkaar gaat uitwisselen, of de ander met een weerzinwekkend gulle deal uit de schulden weet te houden (of om andere redenen later op de avond, maar daar zijn we nooit voor uitgenodigd). Of voor deze vriendjespolitiek een oplossing te bedenken is, is maar de vraag. Wellicht dat een paar van die overheerlijke eitjes van Kinder Surprise of een flesje Hertog Jan Grand Prestige wonderen kunnen verrichten.

Plek 2 - Het eeuwige geluk van Bob

Het geluk aan je zijde hebben, is een onschatbaar goed. Het helpt je bij talloze situaties door dingen te regelen die je niet voor mogelijk had gehouden. Of het nu een unieke kaart is die uit een stapel van 364 kaarten wordt getrokken, of een onmogelijke worp waar ruimschoots aan wordt voldaan: het is magisch. Het zorgt ervoor dat bij spellen het tij kan keren. Een onvoorspelbaar element in een spel houdt het spel fris en zorgt ervoor dat bij een achterstand niet al je hoop al is vervlogen. Behalve wanneer Bob meedoet. Bob heeft áltijd geluk. Drie keer zes gooien? Geen probleem! Naar de gevangenis? Daar heb ik al wat kaartjes voor! Zelfs de meest duistere actie die het spel mogelijk maakt, lijkt niet voldoende om Bob van zijn voetstuk te krijgen. Wat dit geval betreft zijn er maar twee opties:

1. Tijd voor een Whatsappgroep zonder Bob.
2. Ga met Bob naar het dichtstbijzijnde casino.

Plek 1 - Twee woorden, negen letters!

Met mijn bloed gestold en mijn nagels een paar centimeter korter zijn we aanbeland bij de grootste ergernis: wachten. We kennen het allemaal wel, die ene persoon die elke speelkaart eerst uit het hoofd wil leren en in drie willekeurige talen wil vertalen, voordat hij hem speelt. Die persoon die telkens de spelregels erbij pakt om te zien of zijn acties mogelijk zijn. Die persoon die doelloos naar het bord zit te staren tijdens zijn beurt, doen alsof zijn lange en trage gedachtegang ook maar iets gaat bijdragen aan een betere beslissing in zijn beurt. Ondertussen heb jij al verse koffie gezet, de cavia’s verschoond, de haren uit het doucheputje gehaald en een aflevering van Game of Thrones bekeken. Voor dit soort gevallen, beste lezers, heb ik mijn eigen methodiek ontworpen. Het doet ons terugdenken aan de jaren dat we elke dag wel moesten wachten. Wachtend op het moment dat het inbelmodem daadwerkelijk verbinding had gemaakt met het wereldwijde web. Het geluid van dit klassieke inbelmodem, is dat wat ik telkens ten gehore breng wanneer het weer eens te lang duurt. Helpt het? Waarschijnlijk niet. Is het grappig? Dat zeker!

Zo, dat lucht op. Hoe mijn bordspellenavond er na dit moment uit komen te zien? Dat ligt volledig aan het feit of mijn vrienden dit schattige, onschuldige artikeltje onder ogen krijgen. Zo ja, dan zullen ze ongetwijfeld nog meer de tijd nemen voor hun beurten, bewust te laat komen en op mijn lederen bank gaan zitten voordat ik het spel überhaupt probeer uit te leggen. Zo niet, laten we er dan van uit gaan dat dit dé plek is om, heel onschuldig, al je ongenoegen te spuien over wat al die bordspellenavonden wel niet met je tere ziel hebben gedaan. Ik zeg: aan tafel!