Uitgever: White Goblin Games
Spelers: 1 tot 6 spelers
Speelduur: ca. 45 minuten
Leeftijd: 10+

In de zomervakantie vind ik het leuk om de kleine dorpen in ons kikkerland te bezoeken. Er heerst een bepaalde rust in zo’n dorp. Meestal is er ook een mooi stuk natuur in de buurt, zodat je daar ook van kan genieten. Heel af en toe vraag ik me af hoe het zou zijn om burgemeester te zijn van zo’n dorp. Zou het alsnog veel tijd eisen zoals de grote stad? En hoe bepaal je waar wat voor projecten gebouwd mogen worden, terwijl je toch dat dorpse gevoel behoudt? Tiny Towns gaat over het bouwen van zo’n dorpje, maar zonder alle politieke stress die erbij hoort. Het gaat voornamelijk om het puzzelen voor de meest efficiënte vulling van een beperkt oppervlak.


Setup voor vijf spelers. De fundering
In Tiny Towns bouw je je eigen dorpje. Omstebeurt noemt de actieve speler een grondstof en elke speler krijgt een blokje dat overeenkomt met die grondstof. Jij moet dan die grondstof plaatsen op je eigen spelbord. Er mag slechts één blokje per veld staan en een geplaatst blokje mag alleen verwijderd worden als je een gebouw plaatst. Want uiteindelijk heb je niks aan een veld vol grondstoffen, je wilt gebouwen hebben om punten mee te scoren.


De verschillende grondstoffen. Om een gebouw te mogen plaatsen moet je de grondstoffen in hetzelfde patroon leggen als de kaart van het gebouw aangeeft. Hierbij mag je het patroon draaien en/of spiegelen. Je haalt dan de blokjes van het bord en plaats het gebouw op een van de plekken waar een blokje was. Dit doe je net zo lang totdat je geen blokje meer kan plaatsen. Als dat gebeurt lig je heel even uit het spel totdat dit voor iedereen geldt. Tenslotte tel je je punten op basis van de eigenschappen van de gebouwen waarbij plekjes zonder gebouwen gelden als minpunten. Degene met de meeste punten wint.


Voor je eerste spel worden deze gebouwen aangeraden. De opbouw
Tijdens het opzetten van het spel leg je willekeurig één gebouw van elke soort (er zijn er totaal zeven) op tafel en deze bepalen hoe er aan het eind gescoord zal worden. De cottage zal altijd aanwezig zijn, dit zijn je standaard huizen waar de dorpelingen wonen. Daarnaast zijn er gebouwen voor de verschillende behoeftes die een dorp kan hebben. Zo zijn er boerderijen die voedsel regelen, want anders scoren je cottages niet. Er zijn gebouwen voor handel, maar ook uitgaansgelegenheden. Daarnaast heb je ook putten of fonteinen om je dorp van water te voorzien. Er zijn fabrieken die je helpen de grondstoffen te manipuleren. En tenslotte is er ook een gebouw om je inwoners hun geloof te laten beoefenen. Aan alles is gedacht. Maar er is slechts plek voor maximaal zestien gebouwen.


Om een gebouw te mogen plaatsen moet je aan het patroon voldoen. Je mag hierbij spiegelen en draaien. Je zal dus erg goed moeten nadenken voor welke gebouwen je gaat en waar je ze wilt plaatsen. Je kunt ook zien wat je tegenspelers van plan zijn. Dus de kunst is om de grondstof te kiezen waarvan je zeker weet dat zo min mogelijk andere spelers die ook nodig hebben. Dit is ook eigenlijk je enige interactie in het spel, maar dat stoort mij niet, aangezien ik het toch al te druk heb met de puzzel die voor mij ligt.

Wat variatie toepassen
Naast de standaard zeven gebouwsoorten zijn er ook monumenten die je kan toevoegen. Deze worden aan het begin van het spel verdeeld. Dit gebouw geldt alleen voor jou en ook de effecten ervan zijn alleen op jouw dorp van toepassing. Dit is erg ideaal als je merkt dat bijna iedereen het dorp op dezelfde manier opbouwt.


Gebruik de monumenten voor meer variatie tussen spelers. Als je het zelf laten kiezen van de grondstoffen toch te gemeen vindt, kan je ook spelen met grondstofkaarten die een voor een getrokken worden. Dit maakt alles wel meer willekeurig en daarom kan je minder goed anticiperen op wat er komen gaat. Deze kaarten gebruik je op dezelfde manier als je solo wilt spelen, je trekt dan echter drie kaarten en kiest dan een grondstof uit. Uiteindelijk ga je voor een persoonlijk hoge score. Dit is mijn minst favoriete manier van een solo variant. Het liefst haal ik een bepaald doel dat gesteld is, daarmee komt het thema meer naar voren.


Een voorbeeld van hoe de score er uit kan zien.
Het eindresultaat
Tiny Towns is een heerlijke puzzel. De interactie is miniem, maar dat vind ik zelf niet zo erg. Eigenlijk is Tiny Towns een soort Roll & Write, omdat je ook hier telkens iets moet ‘markeren’ met een willekeurig element dat bepaald is. Maar omdat je niet met pen en papier bezig bent, maar met blokjes en gebouwen, krijg je meer het gevoel dat je ook iets aan het bouwen bent. Ik hou er van als je echt het gevoel krijgt dat je iets opbouwt. Verder vind ik het geweldig hoe snel het spel speelt. Doordat iedereen tegelijk bezig is, wordt het wachten tot een minimum beperkt. Soms zal je even moeten wachten omdat je bord al vol is, maar dat is nooit lang.
De solo modus is voor mij niet echt de moeite waard, maar de grondstofkaarten kunnen perfect gebruikt worden als je het spel met meer dan zes mensen, en dus ook met meerdere dozen, speelt. Want het is al moeilijk genoeg om vijf andere spelers in de gaten te moeten houden. Toch speel ik dit spel het liefst met vier of meer spelers. Dit komt vooral door de fabrieken, waarmee je grondstoffen kan manipuleren. De kans dat een bepaalde grondstof genoemd zal worden, vergroot namelijk met meerdere spelers. Uiteindelijk is Tiny Towns een snel uit te leggen puzzelspel dat ik iedereen van harte kan aanraden! Als puzzelen ook jouw ding is, dan is Tiny Towns ook zeker voor jou.



Geschreven door: Dick Rensema